Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

παρελθόν σκοτώνει μέλλον
ένα - μηδέν

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Στους κήπους του Σάλι
συνάντησα την αγάπη μου
περπατούσε στους κήπους
με πόδια λευκά σαν το χιόνι.
Μου είπε να πάρω την αγάπη στα σοβαρά
σαν τα φύλλα που μεγαλώνουν στα δέντρα
Αλλά εγώ ήμουν νέος και αδαής
δε συμφώνησα μαζί της

Σ'ένα χωράφι κάτω στο ποτάμι
στάθηκα εγώ και η αγάπη μου
και άπλωσε το λευκό της χέρι πάνω στον ώμο μου.
Μου είπε να πάρω τη ζωή στα σοβαρά
σαν το χορτάρι που μεγαλώνει
μα εγώ ήμουν νέος και αδαής
και τώρα, με πνίγουν τα δάκρυα



"Down by the Salley Gardens"
Poem by William Butler Yeats

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

κάποια μέρα, θα σ'αγκαλιάσω τρυφερά
θα βάλω το ένα μου χέρι στα μαλλιά σου
και τ'άλλο μέσα στην παλάμη σου
εγώ θα σου ψιθυρίσω τον έρωτα και συ την ελευθερία μου.
οι καρδιές μας θα χτυπάνε η μία πάνω στην άλλη,
και τα φύλα μας επίσης
η αγάπη σου, ομορφιά μου, δεν θα ναι πένθος για μένα
το ενδιαφέρον σου δεν θα'ναι βάρος στην συνείδηση
μετά θα αρχίσω να ονειρεύομαι.
θα σε πάρω από το χέρι, και θα συνεχίσω να ονειρεύομαι.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

αναλγητικό

τώρα κάτι λίγο κοινό.

εάν
νιώθεις όπως εγώ
σσ:
λιγάκι άχρηστος, που και που
αδυνατείς να συσχετιστείς
-με ανθρώπους και πράματα-
οι άλλοι, οι γνωστοί σου, φτιάχνουν μουσική, έρχα τέχνης
παίζουν σε θέατρα, σπουδάζουν αρχιτεκτονική ή νομική
στο εξωτερικό
φτιάχνουν οικογένειες γεννάνε δυστυχισμένα παιδιά
έχουν λεφτά και ωραία κουζίνα
τρώνε ένα σωρό σοκολάτες και δεν παχαίνουν
εναποθέτουν την ψυχή τους στο χαρτί και αναγνωρίζονται
είναι ερωτευμένοι
ταυτίζονται, περνάνε τέλεια σε συναυλίες
κάνουν υγιεινή διατροφή και σταθερό σεξ
έχουν φωτογραφία με τον πύργο του Άιφελ
και τα έχουν καλά με τους γονείς τους

μη μου πανικοβάλλεσαι
δεν είναι απαραίτητα κακό να ονομάζεις έρωτα τα πάθη
και ένα σπίτι αχούρι δεν ειναι απαραίτητα ένα άσχημο σπίτι
αν καμιά φορά σε ρίξουν κάτω, και μετά ορύονται πως υπεύθυνος εισαι σύ
και φορέας του δικού σου θανάτου εσύ


μη μου πανικοβάλλεσαι.
όλοι καταλήγουνε, ένας ένας
τους βλέπεις να βυθίζονται, αργά αργά
και πάλι νομίζουν πως παράγουν
αυτή είναι η χρυσή τομή τους.

ας κρατήσουμε για εμάς, πως
η ζωή στο αντίθετο είναι, τέλοσπάντων, πιο ζωή.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Πριν κάποια χρόνια παραδέχτηκα στον εαυτό μου πως είμαι εθισμένος στην συνειδητή αυτοκαταστροφή.
Αυτή με κατευθύνει, αυτή με αναγεννά, μέσα σ'αυτήν με βλέπω.
Μέσα έξω και γύρω απ'αυτήν δεν έχει παρακάλια, νουθετήσεις ή δεύτερες σκέψεις
καθαρός εγωισμός και ομορφιά.
Είναι που βρίσκει το πάθος του ο καθένας
συνειδητά

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Πως γίνεται?

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

ξέρωντας πια

θα έρθει και η δική σου στιγμή
θέλω να το ξέρεις
θα δεις πως όλα ήταν μια γλυκιά απάτη
γράμματα στημένα με τρόπο όμορφο
δική σου απλά ανάγκη για ουσία
και τίποτα άλλο
μετά, απλά θα σου φύγει.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

έκανα μπάνιο και φόρεσα το αγαπημένο μου παντελόνι
έφτασα αργοπορημένος και έτρεμα
μπήκα σ'ένα αμφιθεατράκι του πολυτεχνείου γεμάτο νέους ηθοποιούς
πέρασα λεπτά παρατηρώντας γύρω και δαγκώνοντας τα χείλια μου
μετά κάποιος φώναξε: "Όλοι πάνω στην σκηνή!"
Φόρεσα την ζακέτα μου
έβαλα το κινητό στ'αυτί
ότι και καλά έχω κλήση

και έφυγα



αποτυχία, ή ο λόγος που ποτέ δεν θα καταφέρω τίποτα στην ζωή μου

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

πια τους έχω διώξει όλους
δεν έχει άλλο
ή έφυγαν
και χθές έδιωξα και σένα
δεν ξέρω πια καθόλου τι να κάνω μ'αυτό το αυτοάνοσο μίσος
θέλω να παραδοθώ και να χαθώ
κάπου οπουδήποτε
θέλω να σταματήσω να δηλητηριάζω ότι με αγαπά
θέλω να αρχίσω να αγαπώ κι εμένα

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

δεν ήθελε άλλο

Έσπρωξε τον άνδρα από πάνω της και σηκώθηκε από το κρεββάτι.
Η ώρα θα'ταν πέντε, και ένιωθε ακόμα τις τρίχες του στήθους του και τον ιδρώτα του στην πλάτη της.
Ο Ήλιος δεν είχε ακόμα ξημερώσει την μέρα, μα δεν άντεχε την ζέστη. Ετοίμασε 2 φλυτζάνια ελληνικό καφέ, πήρε το ένα και άνοιξε την τηλεόραση.
Το φως της τηλεόρασης, δημιουργούσε σκιές στο σκοτεινό δωμάτιο και μεγένθυνε τα έπιπλα του σαλονιού
Αυτή, κοιτούσε την ξανθιά στην οθόνη προσηλωμένη, μα το μυαλό έκανε δουλειά του, και σκεφτόταν: πως η ζωή δεν της έδωσε τίποτε, πως της πήρε πολλά, πως δεν ήθελε άλλο.
Έκλεισε την τηλεόραση, άδειασε και τα δυο φλιτζάνια καφέ στον νεροχύτη, και κατευθύνθηκε στο παιδικό δωμάτιο. Φίλησε το παιδί της στο μέτωπο και βγαίνοντας, στάθηκε στο δοκάρι της πόρτας και ξερίζωσε την καρδιά της κοιτάζοντας το τελευταία φορά.
Σε πολύ λίγη ώρα, το παιδί θα έκλαιγε.

Με λίγες κινήσεις και πρόσωπο ανέκφραστο, κατάπιε όσα χάπια είχε στο συρτάρι της κουζίνας και πήγε στο σαλόνι. Ξάπλωσε στον βελούδινο καναπέ, και βγάζοντας τον χαρακτηριστικό ήχο, καθάρισε τον λαιμό της. Έπειτα, έκλεισε τα μάτια ήρεμη.

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Η Νύχτα

Εάν είχες μια πολύ άσχημη ημέρα
ψάξ'το
μπορεί να σε σώσει η νύχτα
σε μένα συνέβη πολλές φορές

Τις νύχτες, τις νύχτες επιτέλους ανασαίνω
τα φώτα χαμηλώνουν, και μερικές φορές
σωπαίνουν και όλες οι φωνές μέσα μου.
σβήνουν ματωμένες εικόνες απ' το κεφάλι μου·
ξεχνώ.



περνώ, κάπως έτσι, κάποια βράδια ελευθερίας.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Θα περάσουν μήνες, χρόνια
και εγώ
τι θα κάνω με τα μάτια σου;
Τα ακούμπησες στα χέρια μου κι έφυγες τρέχοντας
έμεινα να σε κοιτάζω
διότι..
Μερικές φορές
όταν μου ρίχνεις ματιές
νιώθω την σάρκα μου να αρπάζει!

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

η νύχτα αυτή είναι ατέλειωτη
κατάφερα λίγο ύπνο, μα παρά ήταν ανήσυχος - τον παράτησα
έχω πονοκέφαλο και αυτόν τον διακριτικό ιδρώτα που σε πιάνει τις καλοκαιρινές νύκτες

α! χρειάζεται μόνο λίγο να ωριμάσω και να βρω την ψυχή να σ'αγαπώ όσο μ'αγαπάς.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

με αγάπη

----

υπάρχουν τα πρόσωπα που μου δίνουν μια ψευδαίσθηση ευδαιμονίας. Ναι, χρωστάω πολλά σ'αυτά.
στιγμές μου τα περιπλέκουν, μα συνήθως μ'αγκαλιάζουν στοργικά. Δε σκέφτομαι τι θα γίνει όταν φύγουν, ξέρω κάποτε θα γίνει, αλλά δε σκέφτομαι τι θα γίνει τότε, μόνο φτύνω στην σκέψη αυτή.
εκνευρίζομαι μόνο πολύ για ότι έζησα με αυτούς και δε το κράτησα στη μνήμη μου.

----

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

ανεύθυνος
άχρηστος
ζηλιάρης
βλάκας
ψεύτης
δήθεν
αχάριστος
μυθομανής
στον κόσμο του
εγωιστής
μαλάκας
ανήθικος
το πείσμα το ίδιο
κράχτης
απόλυτος
αφηρημένος
αντικοινωνικός
επιθετικός
νευρόσπασμα
ανώριμος
ανίκανος να καταλάβει τις προσπάθειες των άλλων
ανίκανος να δει πίσω από το δάχτυλο του
ανίκανος να καταλάβει τα λάθη του
ανίκανος γενικότερα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"αυτά είσαι και στα λέω στη μάπα"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
εν τέλει είμαι ένα άτομο που ΔΕΝ γνωρίζουν
οι άνθρωποι που αγαπώ
το ανακάλυψαν τον τελευταίο μήνα...

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Απλά πράγματα που ονειρέυτηκα

Ξέρεις ότι είμαι έτσι.
Μερικές φορές θέλω μόνο ν'ακούω τους ψιθύρους μας
-αν και δε σ'αντέχω πάντα-
και τα λίγα αμάξια που περνάνε στους σκοτεινούς δρόμους που περπατάμε
-με τον ίδιο πια βηματισμό-
με το ολίγον πλαστικό κατακίτρινο φως.

Γιατί αλήθεια, έχω πολλά να σκεφτώ...
και κάθε, κάθε μέρα εύχομαι να μην με είχα μετατρέψει σ'αυτό το κινούμενο χάος
να μην είχα χώσει κι'όλους αυτούς μέσα
και να μην είχα επιβεβαιώσει την αδυναμία μου


Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Ένα απόγευμα

Θα'ρθείς .

Θα βήξεις διακριτικά, όπως κάνουμε πριν κάθε τι προβαρισμένο
Και θ'αρχίσεις:
"Ξέρεις, ο λόγος που..."
"...άλλαξες. Εσύ. Η συμπεριφορά σου. Δεν..."
Θα μειδιάσεις,
νιώθωντας πως έκανες το σωστό, και θα φύγεις αθόρυβα -
νιώθωντας ένα βάρος λιγότερο.


δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος να υποτιμήσεις την αγάπη

(άνθρωποι & υποσχόμενη αγάπη)

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Στις προσπάθειες μου να σώσω ό,τι έχει απομείνει από την βάση μου, σε γενικές γραμμές αποτυγχάνω. Και είναι εκνευριστικό μετά από τόση ετοιμασία να σ'ακυρώνουν με ένα τηλέφωνο. Ας είναι, γάμα τα.

-----------------

Τουλάχιστον βρήκα το μέρος μου. Ένα παρκοειδές με πολύ παράξενη αρχιτεκτονική και o.k παγκάκια, στην Αγ. δημητρίου - Τα βράδια είναι δικό μου και δύο μαύρων σκύλων.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

για σήμερα έχουμε μίσος

αυτήν την νύχτα δε θέλω να την αφήσω να φύγει έτσι, τελικά
ντάξει φταίει που πάλι δε μπορώ να κοιμηθώ - ως ένα σημείο.
Γιορτάζω κιόλας.. -εδώ ξερνάμε
Εξομολόγησις: ΚΑΘΕ χρόνο γενέθλια και γιορτή, την προηγούμενη την αυτή καθ'αυτή και την επόμενη μέρα τους είμαι ΜΕΣ'ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΑΓΧΟΣ. Για το τι να κάνω, τι να κάνουν, πως να αντιδράσω - τελικά δεν κάνω τίποτα- δεν έχει σημασία.
Έχω νεύρα και με τους φίλους που φεύγουν λες και έκανα κάτι κακό
το χειρότερο είναι ότι μάλλον δεν τους νοιάζει
λες ρε, να φταίει το οτι ΔΕΝ έκανα; ίσως.
δε ξέρω, ο ίδιος πρήχτης συνεχίζω να είμαι...


μαλακία, πήγε 06:09, και ήθελα να πάω στη σχολή σήμερα
σου λέει θα γίνω νοσηλευτής και θα πρέπει να είμαι επιμελής
"Δεν παίζουμε με την Ανθρώπινη Ζωή!"
ΟΧΙ. Για την ακρίβεια αυτό ακριβώς κάνουμε, κάθε μέρα, ήθελα να πω στην καθηγήτρια,
παίζουμε με την ζωή, την δική μας ή των άλλων, ή των καήμενων των ζώων, για να πούμε ότι κάναμε κάτι και σήμερα.-
άσχετο, στην σχολή μου έχουμε ως επί το πλείστον γυναίκες καθηγήτριες και φοιτήτριες.. και τα λίγα αγόρα είμαστε όλοι αδερφές. Πλάκα έχει.

06:18. Έξω έγιναν όλα μπλε και λίγο μωβ, και ως γνωστόν αυτό το λατρεύουμε, I'm going.

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Νομίζω πως, χρειάζομαι κάτι πραγματικά δικό ΜΟΥ να με αγκαλιάσει ΌΠΩΣ είμαι. -όχι εμένα όμως- αυτά που κρύβω κυρίως.

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Σκεφτόμουν σήμερα πως, μικρότερος, μπορούσα να τρέχω και να τρέχω σ'όμορφα πράσινα βουνά χωρίς να κουράζομαι καθόλου
κυνηγούσα κι'έπιανα λαγούς με γιλέκα και δεν έδινα δεκάρα -

πίστευα ότι μπορεί, & άνηκα.


τώρα με το παραμικρό, με πιάνει αυτή η άθλια κούραση, η δυσκολία στην αναπνοή και πόνος στο στομάχι.

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι συνεχώς την λέξη άνθρωπος

συνοδεύεται όμως ανεξαιρέτως από το επίθετο ηλίθιος
είμαστε ηλίθια όντα, διαστοφικά εγωιστές και αδύναμοι να αγαπήσουμε
ΔΕΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ, κατερίνα

αλλάζουν τα πράματα στην περίπτωση ενός Έρωτα - αλλά κι'αυτός λένε λήγει σε μόνο 6 μηνες

συμφέρον - ανάγκη - το εγώ -
τίποτα

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

απομυθοποίησις..
στο μεγαλείο της

παράξενο συναίσθημα

και δε σε αμφισβήτησα ποτέ, ποτέ, ποτέ
αυτό να το θυμάσαι
έκανα το αντίθετο, σε μένα, σε όλους

έλεγα μάλλον ψέμματα
άλλα όλα φτάνουν κάπου όπου...

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010




Η ώρα είναι δύο παρά είκοσι.
Θέλω να γράψω,
συγχρόνως να πάω μια βόλτα να περπατήσω.

Βασικά φοράω το μπουφάν μου, δε ξέρω γιατί είμαι εδώ, θα'πρεπε να είμαι έξω
αλλά δε ξέρω που να πάω
μ'αρέσουν τα ήσυχα μέρη κι εδώ δεν έχει κανένα.




δεν ξέρω.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Συνεχίζω και πέφτω θύμα του ιδιαίτερα αυτοκαταστροφικού εαυτού μου.
Δεν είναι η πρώτη φορά, ξανάγινε, και νιώθω πως σκορπάω




Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

τετάρτη βράδυ

Στην πόλη απόψε βρέχει τ' όνομά σου
τα βήματά σου δεν τ' ακούω πια
ποτάμι μες στους δρόμους τ' όνομά σου
σκεπάζει τη ζωή μου σαν σκιά

Τετάρτη βράδυ, απολυτήριο και τρένο
και να σε κρύβει ένα παράθυρο θαμπό
Τετάρτη βράδυ είναι το σπίτι μου πιο ξένο,
στέκομαι απ' έξω και δε θέλω πια να μπω.


Στην πόλη απόψε βρέχει σαν και τότε
είν' η ζωή μου ένα παράπονο πικρό =/
σε σκέφτομαι μονάχο από τότε
μέσα σ' ομίχλη και μαντίλια στο σταθμό

Λάζαρος Ανδρέου / Άλκηστις Πρωτοψάλτη
~~~~~
φορούσες ένα χακί μπουφάν, με κοιτούσες με αγάπη κι έκανες όνειρα


Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010


Το σημερινό μου όνειρο είναι πράσινοι μικροί λόφοι με λίγες παπαρούνες και πολλά χαμομήλια, βελανιδιές και πλατάνια για να ξαπλώνεις από κάτω


ένα δάσος γεμάτο δέντρα αειθαλή, που να περνά ελάχιστος ήλιος, και είναι πάντα σαν να'χει άνοιξη, με ρυάκια και μονοπάτια μεσ'τους θάμνους για περιπάτους

και το σπίτι στο βουνό που σκέφτομαι συνεχώς και θέλω όσο τίποτα

δε θέλω καθόλου ανθρώπους