Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Ξέρεις τι μ'αρέσει;
Το μούδιασμα των άκρων
και η αδρανοποίηση της σκέψης
που καθιστά απόλυτα δυνατό
να γίνεις υποχείριο, με και χωρίς
την άδεια της λογικής και ηθικής σου.

Στη συνέχεια
η ψευδαίσθηση οτι ελέγχεις τα πράματα
προσφέρει μιαν αναλλοίωτη αίσθηση υπεροχής
καθώς και ένα ευρύ φάσμα επιλογών
απαλλαγμένων τελείως
απο τα πρέπει.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Αυτός;

Είναι ποιητής..
με ισχυρές επιρροές απο αλκοολικούς -κυρίως αυτοβιογραφικούς- αμερικανούς συγγραφείς που η πραγματική τους αξία θα αναγνωριστεί σε κάποια από τώρα χρόνια.
Η δική του ποίηση, μάλλον ποτέ.

Είναι ιδιαίτερος. Πολύ ιδιαίτερος.
Είναι όμορφος, είναι μελαγχολικός.
Του αρέσουν οι κουνημένες φωτογραφίες, και, σε πολλές απ'αυτές κοιτάει το κενό.
Τότε τα μάτια του γίνονται πολύ μελαγχολικά και νιώθω για κάποιο λόγο την καρδιά
μου να χτυπάει δυνατότερα.

Λέει αλήθειες χωρίς να τον νοιάζει το αν θα γίνει αντιπαθητικός.
Είναι έξυπνος, αρκετά έξυπνος ώστε να σε κοροιδέψει και να μην καταλάβεις τίποτα.
Συγχρόνως, αρκετά χαζός ώστε να μην αντιλαμβάνεται -άρα και αξιοποιεί-
τα τόσα καλά γύρω του..
Άς μην είμαι όμως σκληρός.
Από χρόνια ξέρει πως δεν υπάρχει αυτό που λέμε ευτυχία, δεν μπορεί να υπάρξει, πόσο μάλλον για ένα άτομο όπως τον ίδιο.
(Και πολύ κακό μας έχουν κάνει αυτές οι χολυγουντιανές εικόνες τελειότητας
που με τόση επιδεξιότητα εξαφανίζουν κάθε ψεγάδι, καθετί άσχημο).
...Ελπίζεις όμως στις στιγμές, έτσι?

Δεν το ξέρει, μα εγώ
είμαι αισιόδοξος γι'αυτόν, τον περιμένουν πολλά και καλά.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009


Θα θυμάμαι πάντα αυτήν την θάλασσα στις 3 τα μεσάνυχτα.

Ήταν κι άλλοι γύρω, όμως ήμουν μόνος.
_________________
Θα θυμάμαι πάντα την λέξη που έγραψα πολλές φορές στην άμμο την νύχτα εκείνη,
και, το ξέρω, κάθε φορά που κάποιος θα την λέει οι χτύποι της καρδιάς μου θα αυξάνονται απότομα, όπως τώρα. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό.

Θα θυμάμαι πάντα τον νυχτερινό ουρανό εκείνης της νύχτας:
έκανε κρύο κι έτρεμα, όμως δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι'αυτό.
Ούτε'γώ ούτε κανένας.

Θα θυμάμαι πάντα το βαθύ μπλέ τ'ουρανού εκείνης της νύχτας, όμοιο με το χειμερινό μου πάπλωμα, κι ας μην υπάρχουν ακόμα δυό γραμμές για μένα. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό.~

Θα θυμάμαι, πάντα.. και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό.
__________________________________________________________
__________________________________________________________

[6 Ιουνίου 2006]

"είχαμε μιλήσει παλιότερα αλλά τώρα πια δεν μιλάμε για το θέμα"

"εγώ όχι"

[Ίδια μέρα, 6:11.]

"Στις ειδήσεις πέρυσι είχα δει για ένα παιδί όπου..."

"θέλω να κλάψω."