Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Στις προσπάθειες μου να σώσω ό,τι έχει απομείνει από την βάση μου, σε γενικές γραμμές αποτυγχάνω. Και είναι εκνευριστικό μετά από τόση ετοιμασία να σ'ακυρώνουν με ένα τηλέφωνο. Ας είναι, γάμα τα.

-----------------

Τουλάχιστον βρήκα το μέρος μου. Ένα παρκοειδές με πολύ παράξενη αρχιτεκτονική και o.k παγκάκια, στην Αγ. δημητρίου - Τα βράδια είναι δικό μου και δύο μαύρων σκύλων.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

για σήμερα έχουμε μίσος

αυτήν την νύχτα δε θέλω να την αφήσω να φύγει έτσι, τελικά
ντάξει φταίει που πάλι δε μπορώ να κοιμηθώ - ως ένα σημείο.
Γιορτάζω κιόλας.. -εδώ ξερνάμε
Εξομολόγησις: ΚΑΘΕ χρόνο γενέθλια και γιορτή, την προηγούμενη την αυτή καθ'αυτή και την επόμενη μέρα τους είμαι ΜΕΣ'ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΑΓΧΟΣ. Για το τι να κάνω, τι να κάνουν, πως να αντιδράσω - τελικά δεν κάνω τίποτα- δεν έχει σημασία.
Έχω νεύρα και με τους φίλους που φεύγουν λες και έκανα κάτι κακό
το χειρότερο είναι ότι μάλλον δεν τους νοιάζει
λες ρε, να φταίει το οτι ΔΕΝ έκανα; ίσως.
δε ξέρω, ο ίδιος πρήχτης συνεχίζω να είμαι...


μαλακία, πήγε 06:09, και ήθελα να πάω στη σχολή σήμερα
σου λέει θα γίνω νοσηλευτής και θα πρέπει να είμαι επιμελής
"Δεν παίζουμε με την Ανθρώπινη Ζωή!"
ΟΧΙ. Για την ακρίβεια αυτό ακριβώς κάνουμε, κάθε μέρα, ήθελα να πω στην καθηγήτρια,
παίζουμε με την ζωή, την δική μας ή των άλλων, ή των καήμενων των ζώων, για να πούμε ότι κάναμε κάτι και σήμερα.-
άσχετο, στην σχολή μου έχουμε ως επί το πλείστον γυναίκες καθηγήτριες και φοιτήτριες.. και τα λίγα αγόρα είμαστε όλοι αδερφές. Πλάκα έχει.

06:18. Έξω έγιναν όλα μπλε και λίγο μωβ, και ως γνωστόν αυτό το λατρεύουμε, I'm going.

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Νομίζω πως, χρειάζομαι κάτι πραγματικά δικό ΜΟΥ να με αγκαλιάσει ΌΠΩΣ είμαι. -όχι εμένα όμως- αυτά που κρύβω κυρίως.