Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Συνηθίζω να γράφω για ιδρωμένες μπανιέρες και κρυωμένα σιφόνια, καθώς και ερωτικές στιγμές που γεννιούνται και πεθαίνουν την στιγμή εκείνη καθώς ταξιδεύω από τα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης για την οσία ξένη. Δεν ξέρω γιατί αλήθεια, αλλά δε νομίζω να σταματήσω κάποτε.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Την μέρα αυτήν την τρέμω αλήθεια
που θα μου πεις
"να, ξέρεις... αλλά... ναι κι εγώ"
δεν θέλω να έρθει ποτέ...

τον αποκάλεσαν έτσι πολλές φορές,
φαντάσου κι εδώ μέσα
εμένα φυσικά ποτέ
αρνείται πεισματικά...
και το ένα και το άλλο

πως θα μάθω επιτέλους;