Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

αναλγητικό

τώρα κάτι λίγο κοινό.

εάν
νιώθεις όπως εγώ
σσ:
λιγάκι άχρηστος, που και που
αδυνατείς να συσχετιστείς
-με ανθρώπους και πράματα-
οι άλλοι, οι γνωστοί σου, φτιάχνουν μουσική, έρχα τέχνης
παίζουν σε θέατρα, σπουδάζουν αρχιτεκτονική ή νομική
στο εξωτερικό
φτιάχνουν οικογένειες γεννάνε δυστυχισμένα παιδιά
έχουν λεφτά και ωραία κουζίνα
τρώνε ένα σωρό σοκολάτες και δεν παχαίνουν
εναποθέτουν την ψυχή τους στο χαρτί και αναγνωρίζονται
είναι ερωτευμένοι
ταυτίζονται, περνάνε τέλεια σε συναυλίες
κάνουν υγιεινή διατροφή και σταθερό σεξ
έχουν φωτογραφία με τον πύργο του Άιφελ
και τα έχουν καλά με τους γονείς τους

μη μου πανικοβάλλεσαι
δεν είναι απαραίτητα κακό να ονομάζεις έρωτα τα πάθη
και ένα σπίτι αχούρι δεν ειναι απαραίτητα ένα άσχημο σπίτι
αν καμιά φορά σε ρίξουν κάτω, και μετά ορύονται πως υπεύθυνος εισαι σύ
και φορέας του δικού σου θανάτου εσύ


μη μου πανικοβάλλεσαι.
όλοι καταλήγουνε, ένας ένας
τους βλέπεις να βυθίζονται, αργά αργά
και πάλι νομίζουν πως παράγουν
αυτή είναι η χρυσή τομή τους.

ας κρατήσουμε για εμάς, πως
η ζωή στο αντίθετο είναι, τέλοσπάντων, πιο ζωή.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτο ειναι με σιγουρια το αγαπημενο μου ποστ απο σενα ΕΒΕΡ...

Hfaistiwnas είπε...

Έτσι είναι, όλα γυρίζουν εκεί που δεν το περιμένεις..
Δεν είναι η αναμονή, αλλά το πάθος των στιγμών..
Mεγάλες αλήθειες..

sto-keno είπε...

Loggara mono kai mono gia na sou kano comment! Ekpliktiko to post...
"η ζωή στο αντίθετο είναι, τέλοσπάντων, πιο ζωή" OUAOU

breezer είπε...

έλα μην παραπονιώμαστε και δεν έχουμε λόγο!!!

Leviathan είπε...

poso dikio exeis...ase pou piso apo auto pou deixnei o allos polles fores simvainoun ta adi8eta...kissssss!