Ξέρεις ότι είμαι έτσι.
Μερικές φορές θέλω μόνο ν'ακούω τους ψιθύρους μας
-αν και δε σ'αντέχω πάντα-
και τα λίγα αμάξια που περνάνε στους σκοτεινούς δρόμους που περπατάμε
-με τον ίδιο πια βηματισμό-
με το ολίγον πλαστικό κατακίτρινο φως.
Γιατί αλήθεια, έχω πολλά να σκεφτώ...
και κάθε, κάθε μέρα εύχομαι να μην με είχα μετατρέψει σ'αυτό το κινούμενο χάος
να μην είχα χώσει κι'όλους αυτούς μέσα
και να μην είχα επιβεβαιώσει την αδυναμία μου
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Παρασκευή 7 Μαΐου 2010
Ένα απόγευμα
Θα'ρθείς .
Θα βήξεις διακριτικά, όπως κάνουμε πριν κάθε τι προβαρισμένο
Και θ'αρχίσεις:
"Ξέρεις, ο λόγος που..."
"...άλλαξες. Εσύ. Η συμπεριφορά σου. Δεν..."
Θα μειδιάσεις,
νιώθωντας πως έκανες το σωστό, και θα φύγεις αθόρυβα -
νιώθωντας ένα βάρος λιγότερο.
δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος να υποτιμήσεις την αγάπη
(άνθρωποι & υποσχόμενη αγάπη)
Θα βήξεις διακριτικά, όπως κάνουμε πριν κάθε τι προβαρισμένο
Και θ'αρχίσεις:
"Ξέρεις, ο λόγος που..."
"...άλλαξες. Εσύ. Η συμπεριφορά σου. Δεν..."
Θα μειδιάσεις,
νιώθωντας πως έκανες το σωστό, και θα φύγεις αθόρυβα -
νιώθωντας ένα βάρος λιγότερο.
δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος να υποτιμήσεις την αγάπη
(άνθρωποι & υποσχόμενη αγάπη)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)