Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

σήμερα φαντάστηκα ότι έγραψα κάτι πολύ καλό και άρεσε πολύ και όλοι μου με στήριξαν και μετά μου'δωκαν ένα βραβείο. Και είχα καταφέρει κάτι στη ζωή μου επιτέλους, και είχα μια μνεία, και μου'χε φύγει ένα βάρος. Μετά, ονειρεύτηκα πως αυτή η νύχτα δεν υπήρξε ποτέ, και ζούσα σε ένα σπίτι στο βουνό, που είχα φτιάξει ο ίδιος, με ξύλο και με περίσσια αγάπη.
Είχα φίλους γύρω μου, σε αγαπούσα και ήμουν καλός με σένα, μ'αγαπούσες κι εσύ.
Και μια πανέμορφη νύχτα, πέθανα στην αγκαλιά σου.

2 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Αχ τι τέλος και αυτό..

Ανώνυμος είπε...

You do not need to leave your room. Remain sitting at your table and listen. Do not even listen, simply wait. Do not even wait, be quite still and solitary. The world will freely offer itself to you to be unmasked. It has no choice. It will roll in ecstasy at your feet.

-