Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Σ'αγάπησα.

Ναι, δεν θα το αρνηθώ - το οτι δεν σου το είπα ποτέ, δεν σημαίνει το αντίθετο. Το οτι πιθανότατα δεν θα στο πω ποτέ, επίσης... μα ξέρεις πως θα ήθελα να το πω. Πάνε χρόνια, το ξέρω, μα δεν άλλαξε τίποτε. Τώρα είμαι ένας κατεστραμμένος νέος που πρόσφατα τελείωσε το σχολείο και τρέφεται απο την ίδια του την μιζέρια, εσύ είσαι ενας αποτυχημένος νέος που δεν τελειώσε το σχολείο, (παρόλο που θα'πρεπε) και ζεις για την πρέζα. Συχνά νιώθεις κενός, όπως μου είπες κάποτε. Δεν στο είπα οτι κι εγώ συχνά νιώθω έτσι, αλλά τι να το κάνεις..

Στο δρόμο δεν σε χαιρετάω, γιατί δεν θέλω να σε κοιτάζω στα μάτια. Δεν θα μου κάνει καλό: ξέρεις πως έχω την μαλακία να τα νιώθω όλα όσο πιο βαθιά γίνεται, και να τα φτάνω όλα στην ακραία συνέπεια των θέσεων τους.. και πια βρήκα τη δύναμη και κάποιες φορές το παλεύω, οπότε πάρ'το οτι μου κάνεις χάρη. Γιατί, να ξέρεις, αυτό παραπάνω τρομάζει πολύ τους ανθρώπους κι όχι άδικα, όλοι έχουν την ζωή τους να αντέξουν, δεν χρειάζονται κανένα πρόσθετο βάρος, τόσο απλά.

Συγνώμη που ήσουν απλά η αφορμή για το παραπάνω, και που θα είμαι εγώ αυτός που θα σε αφήσω, για μια ακόμη φορά - ακριβώς αυτό θα σου εξηγήσει κι άλλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: